Şizofreni

• Şizofreni tipik olarak ergenliğin sonunda veya olgunlaşma yıllarının başlarında kendini gösterir.
• Hastalık genel olarak pozitif ve negatif semptomlar olarak açıklanır
• Pozitif Semptomlar = Delüzyonlar, halüsinasyonlar, düşünce bozuklukları ...
• Negatif Semptomlar = Körelmiş veya baskılanmış duygular, konuşma yoksunluğu ve motivasyon eksikliği
• Şizofreni için güvenilir biyolojik işaretler yoktur, çalışmalar genetik ve nörobiyolojinin önemli katkısal faktörler olduğunu desteklemektedir.
• Şizofreni tedavisinde kullanılan antipsikotikler tipik ve atipik olarak ikiye ayrılır:
• Tipik antipsikotikler dopamin D2 reseptörlerinin çalışmasını engelleyerek etki gösterir. İlacın kullanımı ile parkinsonizm tarznda titreme benzeri yan etkiler görülebilir. Bu sebepten ötürü antimuskarinik ilaçlar kullanılabilir. Huzursuz bacak sendromu, kaslarda sürekli hareket halinden ötürü oturamama, yerinde duramama, yüz-dudak ve çenede kalıcı hareket bozuklukları oluşması tedavinin başlangıcından sonraki birkaç hafta içerisinde görülebilir, fakat antimuskariniklere cevap vermez.
• Dopaminin prolaktin ihhibe edici etkisinden ötürü, dopamin blokajı ile hiperprolaktinemiye sebep olabilir. Sonrasında bu durum, jinekomasti, galaktore ve amenoreye sebep olabilir.
• Tipik antipsikotiklerin kontrendike olduğu durumlar: Kardiyovasküler ve serebrovasküler rahatsızlıklar, parkinsonizm, epilepsi, hamilelik, emzirme, böbrek ve karaciğer harabiyeti, prostatizm, glukomdur. Diğer hipotansif ve sedatiflerin etkilerini arttırır.
• Atipik antipsikotikler tedavide tipik antipskotiklere göre daha iyi tolere edilirler fakat aynı zamanda daha pahalıdırlar. Halen ilk sırada mı kullanılacakları yoksa tipik antipsikotiklerin etki etmediği veya hasta tarafından tolere edilmedikleri durumlar için hazırda mı değerlendirilmeleri gerektiği yönünde bir fikir birliği bulunmamaktadır.
• Bu gruptan klozapin'in potansiyel olarak ölümcül agranülositoz ile ilişkilendirilmesinden ötürü sadece diğer antipsikotiklere cevap vermeyen durumlarda kullanılması gerektiği belirtilmiştir. 
• Şizofreni hastalarının uygun farmakolojik tedavi gördüğünden emin olunmalıdır. Bu hastalardaki ana problem tedavi uyumudur. Hem tipik, hem de atipik antipsikotiklerin depo formları mevcuttur. 1-4 haftalık periyotlar içerisinde kas içerisine enjekte edilerek zayıf uyum gösteren hastalarda büyük avantaj sağlayabilir.
• Genel olarak hastaların 1/3'ünün tam olarak iyileştiği, 1/3'ünün gelişme gösterdiği fakat tamamiyle iyileşmediği, 1/3'ünün ise hasta kaldığı varsayılır. Şizofreni hastalığında bayanlar erkeklere göre daha yüksek iyileşme oranları gösterirler. Hastalığın akut ve ani ortaya çıkması daha yüksek iyileşme oranları ile ilişkilendirilirken, yavaş olarak artarak ortaya çıkması iyileşme ihtimalinin daha düşük olacağını düşündürür.
• Şizofreni teşhisi konulan hastaların başka sağlık sorunları yaşamaları yüksek ihtimaldir. Madde bağımlılığı görülme sıklığı %40 civarında olup depresyon ve anksiyete bozuklukları en sık eşlik eden hastalıklardır.